........♥###########♥.
...♥###############♥
..♥#################♥..................♥###♥
..♥##################♥..........♥#########♥
....♥#################♥......♥#############♥
.......♥################♥..♥###############♥
.........♥################♥################♥
...........♥###############################♥
..............♥######karasevda82##############♥
................♥#########################♥
..................♥######################♥
....................♥###################♥
......................♥#################♥
........................♥##############♥
...........................♥###########♥
.............................♥#########♥
...............................♥#######♥
.................................♥#####♥
...................................♥###♥
.....................................♥#♥
.......................................♥
......................................♥
.....................................♥
...................................♥
.................................♥
..............................♥
...........................♥
.........................♥
......................♥
..................♥
.............♥
.........♥
......♥
....♥
......♥......................♥...♥
..........♥.............♥............♥
..............♥.....♥...................♥
...................♥.....................♥
................♥......♥..............♥
..............♥.............♥....♥
.............♥
...........♥
..........♥
.........♥
.........♥
..........♥
..............♥
...................♥
..........................♥
..............................♥
.................................♥
.................................♥
..............................♥
.........................♥
......................♥
..................♥
.............♥
.........♥
......♥
....♥

 
بهت نمي گم دوسِت دارم،ولي قسم مي خورم که دوسِت دارم بهت نمي گم هرچي که مي خواي
بهت مي دم،چون همه چيزم تويي نمي خوام خوابتو ببينم، چون توخوش ترازخوابي اگه يه
روزچشمات پرِاشک شد ودنبال يه شونه گشتي که گريه کني،صِدام کن بهت قول نمي دم که
ساکتت کنم ،اما منم پا به پات گريه مي کنم اگر دنبال مجسمه سکوت مي گشتي صِدام کن،
قول مي دم سکوت کنم اگه دنبال خرابه مي گشتي تا نفرتتو توش خالي کني ، صِدام کن چون
قلبم تنهاست اگه يه روزخواستي بري قول نميدم جلوتو بگيرم اما باهات ميدوم اگه بيه
روز خواستي بميري قول نمي دم جلوتو بگيرم اما اينو بدون من قبل از تو ميميرم
 

خدايا من گناه کارم ،مرا ببخش ،تو را مي خوانم ،تو را مي خواهم
                  ،تو را مي پرستم ولي هنوز از بت پرستي دست بر نداشته ام هنوز
                  نتوانسته ام خود را به تو قانع کنم .هنوز از مطلقيت تو مي ترسم و
                  مي گريزم .هنوز کودکم هنوز به دنبال شي مي گردم ،هر لحظه بتي مي
                  سازم و تصورات خويش را مي پرستم. خدايا به من ظرفيت بخشش عطا کن
                  به من ظرفيت ده که مطلقيت تو را بپرستم ،بت ها را با تو اشتباه
                  نکنم .
               

                  قـاصـــــدک ! گفته بودم که دگر نيست مرا انتظار خبري باز اما تو
                  چنين پر شتاب ؛ پر غرور ز چه روي از برم مي گذري؟ قـاصـــــدک !
                  گفته بودم که مرا نيست تمناي کسي در دلم نيست به جز ــ مهر ــ
                  نياز و هوسي گفته بودم که دگر من نروم سوي کسي گفته بودم که به
                  ماتم کده ام نيست حتي اميدي به حضور مگسي باز اما تو چرا بر سر
                  راه من در گذري؟ قـاصـــــدک ! خسته ؛ پريشان و دلم غمگين است .
                  رو به هر سوي نمودم؛ امّا هـــيــــچ جا نيست مرا هم نفسي نيست
                  فرياد رسي. قـاصـــــدک ! پرتو مرگ به روي دل من سنگين است .
                  سايه جانم بربود دل تنهاي من امّا از آن چه کسي خواهد بود؟
                  قـاصـــــدک ! حسّ تنهايي و بي ياوريَم بيش نمودي و رفتي . گفته
                  بودم که : نـَيـا گفته بودم :« برو آنجا که بود چشمي و گوشي با
                  کس برو آنجا که تورا منتظرند تو که خود فهميدي در دل من همه
                  کورند و کرند
                 

            من آشنايي ام که غـريبه من را نميشناسد
            من غـريبه ام که آشنا من را نميشناسد
            من آنم که هرکس يادگاري از درد بر دلم گذارد و رفتـــ
            من آنم که هرچه زجـرم دادند کينه شان را به دل نگرفتم ؛
            من آنم که از دل مينويسم اما انگار کسي دل ندارد که حرفم را بدانـد
            مگر نگفتنـد: آنچه از دل بر آيــد لاجـرم بر دل نشيند؟
            من گمشده اي در غــربتـــ يادها هستم
            شاعــر نيستم اما شعــر ميگويم، خواننــده نيستم اما ميخوانم، مومــن
            نيستم اما خــدا را عبادت ميکنم، نويسنــده نيستم اما مينويسم
            من آنم که به هـر که محبتـــ کــردم از پشتـــ به من خنجــر زد!
            من آنم که سـينه اش غمها براي گفتن دارد
            من آنم که در اين دنيا بي ادعاستــــ
            من آنم که به سادگي فرامـــوش ميشوم زودتـر از يک پلک زدن، آنچنان که
            فراموشم کردند
            دنياي من با اين همه گفتار سپيـدتـر از بـرفــــ استـــ چون اگر کسي را
            نداشته باشم خدا را دارم و اوستــــ ياره واقعيه من
            من آنم که کسي حتي نزديکانم مرا با اين نام نميشناسنــد
            من آنم که ناشناس بودن را دوستــــ دارد!
            باز ميخواهي بداني کي هستم !؟
            به راسـتي من کي هستم !؟
             
            

پرسيد بخاطر کي زنده هستي؟
با اينکه دلم مي خواست با تمام وجودم
داد بزنم : به خاطر تو
بهش گفتم: بخاطر هيچ کس
پرسيد: پس به خاطر چي زنده هستي؟
با اينکه دلم فرياد مي زد به خاطر تو
با يک بغض غمگين
گفتم : به خاطر هيچ چيز
ازش پرسيدم: تو به خاطر کي زنده هستي؟
در حاليکه اشک در چشمانش جمع شده بود 
گفت: بخاطر کسي که به خاطره هيچ زنده است
 

با مداد رنگي روزه آمدنت را نقاشي ميکنم و جاده هاي رفتنت را خط خطي! کسي براي من
نيست. بيا غلط هاي زندگيم را به من بگو و زير اشتباهاتم را خط بکش.بودنت مثله
دريايي مرا در بر ميگيرد آنجا که تو هستي،ماهيها هم نميتوانند بييند چه رسد به
من..............................!!! کدام صبح ميايي؟ کدام چمدان مال تست؟بيا که
درد دلم را فقط تو ميفهمي                                         
تو را هيچگاه نمي توانم از زندگي ام پاک کنم چون تو پاک هستي مي توانم تو را خط خطي
کنم که آن وقت در زندان خط هايم براي هميشه ماندگار ميشوي و وقتي که نيستي بي رنگي
روزهايم را با مداد رنگي هاي يادت رنگ مي زنم
 

مي خواهم امشب از ماه قول بگيرم که هر وقت دلم برايت تنگ شد
در دايره حضورش تو را به من نشان دهد
مي خواهم امشب با رازقي ها عهد ببندم
هر وقت دلم هواي تو را کرد
عطر حضور مهربان تو را با من هم قسمت کنند
مي خواهم امشب با درياي خاطره ها قرار بگذارم
که هروقت امواج پر تلاطم يادها خواستند قايق احساس مرا بشکنند
دست اميد و آرزوي تو مرا نجات دهد
مي خواهم امشب با تمام قلب هايي که احساس مرا مي فهمند و مي شنوند
پيمان ببندم که هر وقت صداي قلب بي قرار م را هم شنيدند
عشقم را سوار بر ضربانهاي بي تابي به تو برسانند
 
 

آدمي دو قلب دارد قلبي که از بودن آن با خبر است و قلبي که از حظورش بي خبر
قلبي که از آن با خبر است همان قلبي ست که در سينه مي تپد
همان که گاهي مي شکند
گاهي مي گيرد و گاهي مي سوزد
گاهي سنگ مي شود و سخت و سياه
و گاهي هم از دست مي رود
با اين دل است که عاشق مي شويم
با اين دل است که دعا مي کنيم
با همين دل است که نفرين مي کنيم
و گاهي وقت ها هم کينه مي ورزيم
اما قلب ديگري هم هست.قلبي که از بودنش بي خبريم.
اين قلب اما در سينه جا نمي شود
و به جاي اينکه بتپد.....مي وزد و مي بارد و مي گردد و مي تابد
اين قلب نه مي شکند نه ميسوزد و نه مي گيرد
سياه و سنگ هم نمي شود
از دست هم نمي رود
زلال است و جاري
مثل رود و نسيم
و آنقدر سبک است که هيچ وقت هيچ جا نمي ماند
بالا مي رود و بالا مي رود و بين زمين و ملکوت مي رقصد
اين همان قلب است که وقتي تو نفرين مي کني او دعا مي کند
وقتي تو بد مي گويي و بيزاري او عشق مي ورزد
وقتي تو مي رنجي او مي بخشد
اين قلب کار خودش را مي کند
نه به احساست کاري دارد نه به تعلقت
نه به آنچه مي گويي نه به آنچه مي خواهي
و آدمها به خاطر همين دوست داشتني اند
به خاطر قلب ديگرشان
به خاطر قلبي که از بودنش بي خبرند 
 
 

                  قطار مي رود .... تو مي روي ..... تمام ايستگاه مي رود
                  و من چقدر ساده ام که سالهاي سال ، در انتظار تو
                  کنار اين قطار رفته ايستاده ام
                  و همچنان به نرده هاي ايستگاه رفته تکيه داده ام
                

در بيمارستاني دو مرد بيمار در يک اتاق بستري بودند. يکي از بيماران اجازه داشت که
هر روز بعد از ظهر يک ساعت روي تختش بنشيند. تخت او در کنار تنها پنجره ي اتاق بود
اما بيمار ديگر مجبور بود هيچ تکاني نخورد. و هميشه پشت به هم اتاقيش روي تخت
بخوابد. آنها ساعت ها با يکديگر صحبت مي کردند. از همسر ... خانواده و
هر روز بعد از ظهر بيماري که تختش کنار پنجره بود مي نشست و تمام چيزهايي که بيرون
پنجره مي ديد براي هم اتاقيش توصيف مي کرد. بيمار ديگر در مدت اين يک ساعت با شنيدن
حال و هواي دنياي بيرون جاني تازه مي گرفت
اين پنجره رو به يک پارک بود که درياچه ي زيبايي داشت. مرغابيها و قوها در درياچه
شنا مي کردند و کودکان با قايق هاي تفريحي شان در آب سرگرم بودند. درختان کهن به
منظره ي بيرون زيبايي خاصي بخشيده بود و تصويري زيبا از شهر در افق دوردست ديده مي
شد. همان طور که مرد در کنار پنجره اين جزييات را توصيف مي کرد هم اتاقيش چشمانش را
مي بست و اين مناظر را در ذهن خود مجسم مي کرد
روزها و هفته ها سپري شد
يک روز صبح ... پرستاري که براي شستشوي آنها آب مي آورد جسم بي جان مرد را کنار
پنجره ديد که در خواب و با آرامش از دنيا رفته بود. پرستار بسيار ناراحت شد و از
مستخدمان بيمارستان خواست که آن مرد را از اتاق خارج کنند. مرد ديگر خواهش کرد که
تختش را به کنار پنجره منتقل کنند. پرستار اين کار را با رضايت انجام داد و پس از
اطمينان از راحتي مرد اتاق را ترک کرد
آن مرد به آرامي و با درد بسيار ... خود را به سمت پنجره کشاند تا اولين نگاهش را
به دنياي بيرون از پنجره بيندازد. بالاخره او مي توانست اين دنيا را با چشمان خودش
ببيند.
در عين ناباوري او با يک ديوار مواجه شد. مرد پرستار را صدا زد و با حيرت پرسيد که
چه چيزي هم اتاقيش را وادار مي کرده چنين مناظر دل انگيزي براي او توصيف کند؟
پرستار پاسخ داد: "شايد او مي خواسته به تو قوت قلب بدهد. آن مرد اصلا نابينا بود و
حتي نمي توانست ديوار را ببيند 
 
 

در کوچه هاي سرد و نمناک شهر
گام هايم را مغرورانه بر پوسته ي تاريک شب مي نهادم
صداي جغد هاي شوم و ناله هاي بي کسي گوش هايم را مي خراشيد
 حضور اشباهي را در لابه لاي سنگ فرش ها و
 انتهاي تاريک و غمبار هر کوچه مرا سخت آزرده مي ساخت
 نفس هايم سخت شده بود .
 قلبم به آراميِ قدم هايم ناقوسش را به صدا وا مي داشت .
 نمي دانستم در اين نا کجا آباد تنهايي به کدامين اميد چنگ زنم
 به عقل و منطق و فلسفه؟
 در زمانه اي که شيري خردمند اسير هوس هاي خرگوشِ بازيگوشي خواهد شد و
 منطق سلطانيِ خود را در بازيهاي کودکانه ي ايام به حراج مي گزارد
 يا به عشق و عاشقي؟
 لفظي که در کوچه هاي چشمک و عشوه و ناز به قراني بيش نمي ارزد
 و خروار خروارش را فريب بر دوش مي کشد.
 نمي دانم
 نمي دانم
 اما به اميد شکوفه ي کوچک لب قرمزي که فردا صبح به خورشيد سلام مي کند
 دستور تپيدن را براي قلبم صادر خواهم کرد
 

خدايا تو را به عظمتت قسم دستهايمان را خالي به سينه هايمان واگذار مكن